******************************************************************************
REFERENDUM ALS SEMIPOLITIEKE VERTALING VAN SOCIALE MEDIA
23 februari 2018
Het volk moet meer betrokken worden bij de politiek en één van de oplossingen is het referendum. althans dat vinden de voorstanders van het referendum, dat als verlichtend fenomeen de kloof tussen de stropdassen en de man op straat zou moeten dichten.
Toegegeven, in een ideale wereld is het referendum de meest democratische methode voor het nemen van beslissingen. als het merendeel van de leden bij een vergadering van de vve van mijn woning stemt vóór het schilderen van de kozijnen, dan houdt het ge-emmer op en is er voortgang. die voortgang komt uit het goed overwegen van de voor- en nadelen. althans daar mag je vanuit gaan. er zal niemand zomaar vóór of zomaar tégen het schilderen van de kozijnen zijn. je mag aan nemen dat er een gedegen argumentatie achter zit; of deze nou redelijk en reëel is of niet.
Tot dusver moeten we dus de conclusie trekken dat handjes omhoog of duimen omlaag de meest heldere en eerlijke methode is waarop beslissingen op democratische basis genomen kunnen worden.
Laat me beginnen met de hand in eigen boezem te steken. ik zelf maak soms de fout om niet echt te onderzoeken hoe het met de staat van de kozijnen is gesteld. hoeveel het kost om het te laten doen. of het ook een jaar later kan. dat de buren het ook niet hebben gedaan. of juist wel – en met zo’n bijzonder witte glans. mijn bovenbuurman zet altijd oude bakken met planten voor zijn raam. de regen veroorzaakt druipende modderstromen waardoor zijn kozijnen sneller wegrotten en die bovendien in hun sleurstroom die van mij beschadigen. als hij zo graag zijn kozijnen geschilderd wil hebben, dan moet hij dat maar lekker zelf doen. het zijn mijn kozijnen niet.
Vox populi vox diaboli.
Het referendum is de semipolitieke vertaling van de sociale media. hoe vaak wordt er nu al niet geprotesteerd en gewaarschuwd tegen het ongenuanceerde en soms ronduit gevaarlijke gedrag van schrijvers op facebook of twitter? een fatsoenlijke discussie is veelal onmogelijk en de uitingen tonen een verraderlijk bewijs van onwetendheid. hele oorlogen worden er uitgevochten op basis van die onwetendheid. moet dit gedrag ook nog politiek gemaakt worden door er daadwerkelijke maatschappelijke gevolgen aan te verbinden?
In het verleden zijn er bij vele referenda door de mens die zo nodig dichter bij de politiek wil staan keuzes gemaakt, die op een ongefundeerde impuls waren gebaseerd. er waren opkomstpercentages van 32%. een magere 32% van de mensen die wél dicht bij de politiek meenden te staan, hebben een bindend besluit genomen voor de meer dan 17 miljoen mensen in ons land! 32% - telt u even mee?
Als de mens die zo graag dichter bij de realiteit van de politiek wil staan nou eens begon met het goed en terdege eigen maken van het politieke programma. en dat de mens dan een gerichte keuze maakt bij de kamerverkiezingen. dan kan de mens erop vertrouwen dat daar beslissingen vanuit kennis van zaken worden genomen. maar als de mens zich vooralsnog laat voeden door onwetendheid en op basis daarvan een stem uitbrengt, moeten we vooral voorzichtig zijn de mens ook nog een stem te geven in een referendum; een gegeven dat met slechts een paar handtekeningen op straat gerealiseerd kan worden. dit maakt het referendum de politieke feestneus van de onwetendheid. een reëel gevaar voor de samenleving.